Τα γεγονότα της πλατείας σημάδεψαν την περίοδο της ελληνικής κρίσης. Αντί να προβώ εγώ ένας ασήμαντος μπλόγκερ σε μία κριτική αποτίμηση του τι συνέβη, προτιμώ να ακουστεί ο λόγος ενός αγαπημένου μου συγγραφέα που πέρασε από κει και συμμετείχε.
Πριν κατεβεί πλατεία ο Ισοκράτης μου εκμυστηρεύτηκε πως τίποτα δεν μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα εφόσον δε σχεδιαστεί καλά (Αρεοπαγιτικός 11). Βλέποντας στην πλατεία πολίτες με το φραπέ να ωρύονται ενάντια σε συμπολίτες με σημαίες κόκκινου χρώματος τους συμβούλεψε να «μην εμπιστεύονται τη δική τους κρίση και να μη θεωρούν ως σωστές τις απόψεις των επιπόλαιων ανθρώπων, και δεύτερον να μην εκφέρουν βιαστικά τις απόψεις τους για θέματα που δε γνωρίζουν, αλλά να περιμένουν μέχρι τη στιγμή που θα είναι σε θέση να συμφωνήσουν με τους ανθρώπους που διαθέτουν μεγάλη εμπειρία στα θέματα τούτα»(Παναθηναϊκός 272).
Έπειτα τους συμβούλεψε να θέτουν στόχους που θα ξεκαθαρίσουν τις στρατηγικές τους(τοις Ιάσονος παισίν 8). Κάθε τακτική πρέπει να είναι ακριβής (περί Ειρήνης 25), αποτελεσματική ( προς Δημόνικον 47), πρακτική (Παναθηαϊκός 30), στη σωστή χρονική στιγμή (προς Νικοκλήν 33), να επιδιώκει συνεργασίες με άτομα που είναι τα πιο ικανά να υλοποιήσουν το προγραμματισμένο στόχο ( Προς Διόνυσον 6). Παράλληλα, τέθηκε υπέρ μιας επικοινωνίας πρόσωπο με πρόσωπο, και όχι μέσω ίντερνετ επιστολών, γιατί εξηγούνται τα πράγματα καλύτερα, υπάρχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και προτροπή για δράση (προς Διόνυσον 2-3).
Επίσης, έδωσε έμφαση στο ποιος πράττει και ποια τα νικηφόρα χαρακτηριστικά του:
«πνεύμα εφευρετικό, ικανό για μάθηση, μόχθο … τόλμη, σωφροσύνη … αυτοπεποίθηση» (περί της αντιδόσεως 189) που θα δράσει έτσι ώστε να δημιουργήσει νέες πρακτικές για δράση απρόβλεπτες από την κυρίαρχη κανονιστικότητα, υπενθυμίζοντάς μου ότι και ο ίδιος έκανε κάτι παρόμοιο δημιουργώντας το δικό ύφος γραπτού λόγου με προφορικά γνωρίσματα (Παναθηναϊκός 11).
Στη συνέχεια τόνισε το σκοπό. Όπως στον ίδιο, ο κύριος παρονομαστής των λόγων του ήταν ο πανελληνισμός που απαιτούσε ένα κοινό που έπρεπε να μην είναι προσκολλημένο στους αθηναϊκούς λόγους, έτσι και «σεις θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα λόγο που να απευθύνεστε σε ένα νέο πολιτικό υποκείμενο».
Κατά συνάφεια, μίλησε και για την πράξη: «Μην ξεχνάτε τι δημιούργησα! Η πρόζα μου είχε σκοπό να διαβαστεί σε αντίθεση με τις απαιτήσεις του κυρίαρχου ρητορικού καθεστώτος. Δείτε τον Παναθηναϊκό και την Αντίδοση και εμπνευστείτε!
Εμπνευστείτε από το μέσο που έφτιαξα. Ένα νέο μέσο που κοίταξε στο μέλλον πέραν της προφορικής κουλτούρας της εποχής μου. Ξεπέρασα τις παραδοσιακές δεσμεύσεις, πρόδωσα την κυρίαρχη παράδοση. »
Πανηγυρικός 9 : «ο τρόπος με τον οποίο θα εκμεταλλευτούμε τις παλιές πράξεις την κατάλληλη στιγμή είναι προτέρημα σωφρόνων ανθρώπων». Ο καιρός για τον Ισοκράτη αφορά την κατάλληλη συνάντηση ιστορικοπολιτισμικών συγκυριών. Το δώρο του καιρού είναι ικανό να δημιουργήσει ένα αν-υπαρκτό παράλληλο εδώ και τώρα.
Αυτά μου είπε ο Ισοκράτης ύστερα από τη συμμετοχή του στην πλατεία. Και αυτές οι συμβουλές ας είναι σύμβουλος των επόμενων υποκειμενοποιήσεων!
(το κείμενο είναι εμπνευσμένο από τo «Antecedents of public relations planning and new media tactics in the rhetoric of Isocrates»)
Heroico Desembarazo 
κατ’αρχάς σε χαιρετίζω και σου εύχομαι καλή αντοχή! η δομή της σελίδας είναι πολύ όμορφη και συγκροτημένη, με θεματικές αναλύσεις χρήσιμες και οικοδομητικές..θα βυθιστώ
Σ’ευχαριστώ πολύ. Καλό κουράγιο στο μπλογκ σου αλλά και στη δουλειά σου
Εμπνευσμένο!!Και εννοώ πρωτογενώς. Νομίζω αυτό το κείμενο είναι ένα πολύ ωραίο παράδειγμα στην μορφή και το περιεχόμενο, κειμένου που παρεμβαίνει πολιτικά και κατανοητά, χωρίς να κάνει εκπτώσεις. Διαθέτει και έναν διαμεσολαβητικό κρίκο, που θα συνέδεε τις ιδέες αυτές με ανθρώπους που δεν τις ασπάζονται, αλλά δελεάζονται από τέτοιες αναφορές στα αρχαία αθηναικά δρώμενα, και δικαίως. Θυμάμαι πώς διαβάζαμε τον Ισοκράτη στον σχολείο…δεν πάει και πολύς καιρός. Ή όταν είχα δώσει για έναν διαγωνισμό αρχαίων, και πάλι οι εμφάσεις στον Ισοκράτη έπρεπε να είναι συγκεκριμένες. Έτσι απωθήθηκα και από τον Ισοκράτη και από ένα μεγάλο μέρος της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, και ευτυχώς συναντάω πλέον κείμενα που θα με σπρώξουν να ασχοληθώ με πράγματα που αξίζουν.
Ευχαριστώ για τα πολύ μεστά σου λόγια. Ευκαιρία είναι οι αρχαίοι να διαβαστούν από τα αριστερά. Αυτό επιδιώκω!
«Λινκαρίστηκε» στο Π&Φ στο ημέτερο LLS.
Αψογο!
Σ’ευχαριστώ. Στο επανιδείν
Συγχαρητήρια για το έργο (κυριολεκτικά) που παράγεις. Τα υπόλοιπα -και πιο σοβαρά- εν καιρό.
»Ευκαιρία είναι οι αρχαίοι να διαβαστούν από τα αριστερά. Αυτό επιδιώκω!»
Καιρός είναι, δε νομίζω πως έχει γίνει κατανοητή η σημαντικότητα, το θεμελιώδες αυτής της απουσίας -ενδεχωμένος και ολίγον συμπλεγματικής στα καθ’ υμάς… γιατί με αποκλειστικά(!) ηθικολογικά και όχι πολιτικά όντα δεν γίνεται τίποτα, ούτε με ψευτοεκκοσμικευμένους χριστιανοηθικίσμους, »κενά υποκείμενα» και οικουμενικές -ηθικές- αξιώσεις ισχύος τύπου απ. Παύλου δίχως πολιτικό αντίκρυσμα, ούτε με την μετατροπή ενός πολιτικού διακυβεύματος σε καθαρά(!) ηθικού… Να επάνελθει η πολιτική, αρκετά με την συνεχή και απίστευτη ηθικολογία. Η προσπάθεια σου μπορεί να αποτελέσει οξυγόνο στην μπλογκόσφαιρα.
Όλίγον έντονη η γραφή μου, μα έντονες και οι περιόδοι που ζούμε.
Να’ σαι καλά.
Υ.γ: το ζήτημα Φρόυντ και Λακάν που έθιξες σε προηγούμενη ανάρτηση είναι κεντρικό. Κάποτε τα -φαινομενικά- αντίθετα φανέρωναν την ενότητα των πραγμάτων.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για τα παθιασμένα σου λόγια. Μακάρι να συνδράμω, συνδράμουμε σε κάτι παραπάνω από αυτό της πλατείας!
ωραιοτατο. Ανεδημοσιευθη