Κορονοϊός + μεταναστευτικό= η Δύση ως καθαρότητα

Το κοινό που έχει ο κοροναϊός και το μεταναστευτικό έγκειται στη δυτική ιδεολογία της απόλυτης καθαρότητας. Για να κατανοήσουμε την ιδέα του καθαρού μπορούμε να στραφούμε για παράδειγμα στην αισθητική χειρουργική όπου το άλλο, το άσχημο, το ελλατωματικό χειρουργείται για να μείνει μόνο η απόλυτη ομορφιά στην καθαρότητα της. Και πιο είναι το αποτέλεσμα; Η επιστροφή της ασχήμιας με εκδίκηση.

Όταν επιδιώκεις να είσαι εντελώς απρόσβλητος από το άλλο, το ξένο, το εχθρικό, τόσο πιο ευάλωτος γίνεσαι και αυτό το άλλο εισέρχεται ως ριζική ετερότητα με εκδίκηση. Έτσι κι ο ιός από απλή γρίπη εισέρχεται στην αμόλυντη Δύση με ορμή πανδημίας και οι μετανάστες εισέρχονται ως εχθροί της δυτικής ανωτερότητας. Λάθρο, ροές μολύνουν τον δυτικό πολιτισμό που σκέφτεται με όρους ψευδοφυλετικής διαφοροποίησης.

Από την άλλη, ο δυτικός ουμανισμός είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος αφού το κοίταγμα με όρους διαφοράς είναι εξ’ορισμού ρατσιστικό. «Αρχίζει να υπάρχει ο άλλος, όταν γίνεται διαφορετικός δηλαδή επικίνδυνα κοντινός. Στο σημείο αυτό αρχίζει η εγρήγορση να τον κρατήσουμε σε απόσταση» (Baudrillard).

Ίσως επίδικο δεν είναι να είσαι αυθεντικός ως Έλλην, Ευρωπαίος, Τούρκος, Άνθρωπος, αλλά να είσαι ηθοποιός προκειμένου να «συνειδητοποιήσεις το τέχνασμα της κατάστασής σου και να το ομολογήσεις» (Γκρόποβιτς). Μήπως δεν υπάρχει κάτι πίσω από τη μάσκα αλλά μόνο υποκρίνεσθαι που γεννά μοναδικότητες;