Δημοκρατία και Καπιταλισμός

Θεωρώ πως η Δημοκρατία δεν αποτελεί ένα απριορικά σχεδιασμένο στόχο της μπουρζουαζίας αλλά ένα αποτέλεσμα των κοινωνικών αντιφάσεων και συγκρούσεων της καπιταλιστικοποίησης. Είναι η σύγκρουση ανάμεσα σε δύο τάξεις για το ποιος θα εξουσιάζει . Η Δημοκρατία παρέχει τη δυνατότητα στην εργατική τάξη να ενδυναμωθεί, να συνειδητοποιηθεί ως τάξη με συγκεκριμένα συμφέροντα και στόχους. Δίνει τη δυνατότητα της συλλογικής οργάνωσης. Οι αγώνες των υποτελών τάξεων είναι οι παράγοντες που επιτυγχάνουν τη δημοκρατική συμμετοχή και την προστασία από τα χτυπήματα της αγοράς. Κατά συνέπεια, μπορεί να διαπιστωθεί μία αυτονομία του κράτους από το συγκρουσιακό ταξικό αγώνα. Δηλ. ο καπιταλισμός στη συγκρουσιακότητά του ήταν αυτός που προώθησε τη δημοκρατία και άλλαξε τις ισορροπίες υπέρ των υποτελών τάξεων. Έτσι, η Δημοκρατία με τη σειρά της γίνεται το μέσο που μπορεί να μεταμορφώσει τον καπιταλισμό.

This entry was posted in Πολιτική Φιλοσοφία. Bookmark the permalink.

10 Responses to Δημοκρατία και Καπιταλισμός

  1. Ο/Η nosfy λέει:

    πολύ ενδιαφερον και συμφωνω

  2. Και θα συμφωνήσω απολύτως. Η δημοκρατία ήρθε στο προσκήνιο ως αποτέλεσμα της ανάγκης των αστών στο Διαφωτισμό να προσεταιριστούν τα κατώτερα στρώματα ώστε να συμβάλλουν στον αγώνα τους κατά της φεουδαρχίας και των ευγενών.

  3. Ο/Η heroicodesembarazo λέει:

    Ευχαριστώ φίλοι για τα σχόλιά σας. Και να προσθέσω πως μάλλον θα πρέπει να μιλήσουμε και για μια οικονομική Δημοκρατία που θα υπερβαίνει το δίλημμα του αν ο εργαζόμενος θα νοικιάζεται από τον κάτοχο των μέσων παραγωγής(καπιταλισμός) ή από το Κράτος(σοσιαλισμός όπως πορεύθηκε ιστορικά)

  4. Ο/Η Δημήτρης. λέει:

    heroicodesembarazo, χαιρετώ.

    Όπου »δημοκρατία» θα έλεγα »απελευθέρωση κοινωνικών δυνάμεων» -αυτό προσωπικά παρατηρώ παντού κατ’ ουσίαν να συμβαίνει όπου αναφέρεται ο όρος δημοκρατία σε πλανητική κλίμακα (είτε σοσιαλιστική, φιλελεύθερη, ισλαμική, κ.λπ).
    »απελευθέρωση κοινωνικών δυνάμεων» μόνο που αυτές τις -απελευθερωμένες πάντα με ελεγχόμενο τρόπο- κοινωνικές δυνάμεις φροντίζουν να τις διοχετεύουν μέσω συγκεκριμένων δομών και θεσμών στα μονοπάτια (σοσιαλιστικά, φιλελεύθερα, ισλαμικά, κ.λπ) που θεωρούν αυτοί πρέποντα.

    Να προσθέσω επίσης πως μου αρέσει ο σχολιασμός σου με τον οποίον συμφωνώ.

    Καληνύχτα.

  5. Ο/Η eriugena λέει:

    τσ..τσ..θα σε μαλώσουν οι Λακανικοί φίλοι σου
    Πάντως συμφωνώ

  6. Ο/Η heroicodesembarazo λέει:

    Αν αποφύγουμε την ιδεολογία ότι οι κάτοχοι των μέσων παραγωγής μπορούν να νοικιάζουν εργαζομένους και να οικειοποιούνται το προϊόν που παράγουν, μπορεί να γίνει μία σημαντική αλλαγή, αν ορίζαμε το σοσιαλισμό ως εργατική αυτονομία. Αυτό είναι δυνατό να γίνει και με το ίδιο νομικό σύστημα, αν αναλογιστούμε πώς καταλογίζεται η ευθύνη. Πχ τα μηχανήματα που δουλεύουν δε φέρουν ευθύνη. Επομένως, και ο εργαζόμενος, εφόσον φέρει ευθύνη, έστω και για τα λάθη του, τότε το προϊόν που παράγει του ανήκει. Με αυτό το σκεπτικό κόβεται ο δεσμός κατοχής των μέσων και εκμετάλλευσης ανθρώπου, σχέση που και ο Μαρξ ακόμη την έβλεπε ως αξεχώριστο πακέτο στον καπιταλισμό.

  7. Ο/Η eriugena λέει:

    Είδες όμως πόσο συγκεκριμένη είναι η «ερμηνεία» όμως της Δημοκρατίας;
    Θα ήθελα να όμως να δούμε πως την ενοούμε ως έννοια (υλικού) σεβασμού προς τον κάθε άλλον,,..αυτό σημαίνει πως συμφωνώ βέβαια, αλλά λείπει η τρέχουσα έννοια που δεν είναι τόσο «ρηχή»…

  8. Ο/Η Δημήτρης. λέει:

    Ευελπιστώ να έγινε κατανοητό πως ”απελευθέρωση κοινωνικών δυνάμεων” με ελεγχόμενο τρόπο και διοχέτευση μέσω συγκεκριμένων δομών και θεσμών σε μονοπάτια (σοσιαλιστικά, φιλελεύθερα, ισλαμικά, κ.λπ) που θεωρούν αυτοί πρέποντα, δεν είναι δημοκρατία -ή ερμηνεία της.
    Δηλαδή εάν όπου »δημοκρατία» διαβάσει κανείς ”απελευθέρωση κοινωνικών δυνάμεων” στο κείμενο, έχει εξίσου συνοχή.
    Δημήτρης.

    Καλό μήνα.

    • Ο/Η heroicodesembarazo λέει:

      Έγινε κατανοητό πώς δεν έγινε φίλε.
      Βέβαια, αυτή η γραμμή σκέψης να μην οδηγήσει στην απραξία διότι, για πχ τα δικαιώματα σε έγχρωμους και γυναίκες δεν άλλαξαν τον καπιταλισμό, ενσωματώθηκαν σε αυτόν χωρίς να τον ανατρέψουν, αλλά μπορούμε να πούμε ότι δεν έγινε και τίποτα;
      Με αυτό το σκεπτικό λέω το εξής. Αντί, ο κάτοχος των μέσων παραγωγής να νοικιάζει εργαζομένους, ο εργαζόμενος να νοικιάζει τα μέσα παραγωγής από τον κάτοχο. Αυτό είναι μία οικονομική Δημοκρατία υπό την έννοια ότι στις επιχειρήσεις θα υπάρχουν ισότιμα άτομα που θα συνεργάζονται και όχι εκμεταλλευτές και θύματα εκμετάλλευσης.

Αφήστε απάντηση στον/στην eriugena Ακύρωση απάντησης